۱– قدرت جذبی اتیلن فیلم ها: افزایش توانایی جذب اتیلن همزمان با افزایش میزان نانوذرات در ساختمان فیلم­ها، توسط آزمون گازکروماتوگراف تأیید گردید. در حالی که فیلم پلی اتیلن فاقد نانو، هیچگونه جذب گازی از خود نشان نداد (نمودار ۱).

۲- کنترل کاهش اسیدیته قابل تیتر میوه: میزان اسیدهای قابل تیتر با رسیدگی میوه در ارتباط می­باشد و موجب طعم ترش در میوه­ها می­گردند. با رسیدن میوه­ میزان اسیدهای آلی کاهش می­یابد. میزان اسیدهای آلی در دوره برداشت میوه به مواد جامد قابل حل و سرعت تجزیه اسیدها بستگی دارد. تجزیه اسیدهای آلی در دوره رسیدن میوه به سرعت تنفس وابسته می­باشد . فیلم­های حاوی نانو A بهترین تأثیر را در کنترل کاهش اسیدیته قابل تیتر میوه های مورد آزمون در طول دوره نگهداری به مدت ۲۸ روز در دمای متوسط ۲۵ درجه سانتیگراد، به مدت ۷ الی ۱۴ روز بیش از بسته بندی فاقد نانو ذرات، دارند (نمودار ۲).

۳– کنترل مواد جامد محلول در میوه: قسمت اعظم مواد جامد قابل حل در میوه شامل قندها و درصد کمی نیز شامل اسیدهای آمینه، اسیدهای آلی، ویتامین­ها و مواد معدنی می­باشد. مواد جامد قابل حل در طعم میوه تأثیر به­سزایی دارد و از شاخص­های شیمیایی به­ شمار می­آید. میزان مواد جامد قابل حل با رسیدن میوه افزایش می­یابد. اندازه گیری میزان مواد جامد محلول در طول رسیدگی نمی­تواند به درستی میزان نهایی قندهای محلول پس از رسیدگی را پیش بینی نماید. در طول زندگی پس از برداشت میوه کیوی فرآیند رسیدگی و نرم شدن اتفاق می افتد که طی آن نشاسته به قندهای محلول هیدرولیز می شود و به دنبال آن میزان مواد جامد محلول در میوه افزایش می یابد. شیرینی، کیفیت خوردن و مقبولیت مصرف کننده به شدت با غلظت مواد جامد محلول در ارتباط می باشند. فیلم­های ذکر شده همچنین بهترین تأثیر را در کنترل افزایش بریکس میوه های مورد آزمون در طول دوره نگهداری به مدت ۲۸ روز در دمای متوسط ۲۵ درجه سانتیگراد، به مدت ۷ الی ۱۴ روز بیش از بسته بندی فاقد جاذب، دارند (نمودار ۳).

۴– کنترل افت وزن: میزان آب در محصولات باغی بین ۷۵ الی ۹۶ درصد می­باشد. در هنگام برداشت، معمولاً اکثر محصولات دارای حداکثر آب می­باشند، اما بعد از برداشت، در اثر تعرق مقدار آب محصول به تدریج کاهش می­یابد. اگر این کاهش بیشتر از حد باشد، محصول شادابی و طراوت خود را از دست می­دهد و ارزش اقتصادی آن تقلیل می­یابد. میوه­ها و سبزی­های برداشت شده، آب خود را به طور وسیع و یا تدریجی از دست می­دهند . از مهمترین تأثیرات کاهش رطوبت میوه از دست دادن وزن در میوه است. بعلاوه این موضوع می­تواند موجب کاهش ارزش تغذیه­ای و از بین رفتن طعم و آرومای مطلوب در محصول گردد. رطوبت محیط اغلب به صورت درصد رطوبت نسبی بیان می شود و تعرق میوه­ها و سبزیجات را کم می­کند. فیلم­های ذکر شده، بهترین تأثیر را در جلوگیری از افت وزن میوه های مورد آزمون در طول دوره نگهداری به مدت ۲۸ روز در دمای متوسط ۲۵ درجه سانتیگراد، به مدت ۷ الی ۱۴ روز بیش از بسته بندی فاقد جاذب، دارند (نمودار ۴).

۵– حفظ سفتی بافت میوه: میوه­های کلایمتریک مانند کیوی با ویژگی افزایش فوق العاده تولید اتیلن همراه با فرآیند تنفس و رسیدن که اصطلاحا “بحران کلایمتریک” نامیده می شود، شناخته می­شوند. تغییرات فیزیولوژیکی ناشی از بالارفتن غلظت اتیلن شامل: افزایش قابلیت نفوذپذیری سلول، افرایش فعالیت تنفسی، پیری و افزایش فعالیت آنزیم­ها می­باشند. اتیلن آنزیم پلی­گالاکتوروناز و پکتین لیاز، که پکتین را دپلیمریزه کرده و باعث تجزیه دیواره سلولی می شوند را فعال می­نماید. هردوی این آنزیم­ها هدف هایی برای مهندسی ژنتیک ، به منظور کنترل کیفیت بافت گوجه فرنگی و دیگر محصولات کشاورزی می­باشند. از آنجایی که همبستگی مثبت بین عمر انبارمانی میوه کیوی و سرعت نرم شدن بافت وجود دارد، حفظ سفتی از اهمیت بالایی برخوردار می­باش. تعرق فرآیندی است که در آن رطوبت از سلول­های میوه به سمت اتمسفر اطراف میوه حرکت می­کند، این حرکت از جائی که غلظت بیشتر است یعنی فضای بین سلولی میوه که رطوبت نسبی در آن صد در صد است به جائی که غلظت بخار آب (رطوبت) کمتر است یعنی هوای اطراف میوه می­باشد. دفیلم­های مذکور تأثیر مثبتی در کنترل سفتی بافت میوه های مورد آزمون در طول دوره نگهداری به مدت ۲۸ روز در دمای متوسط ۲۵ درجه سانتیگراد، به مدت  ۷ الی ۱۴ روز بیش از بسته بندی فاقد جاذب، دارند (نمودار ۵).

۶– حفظ ویژگی های حسی مطلوب در میوه: آزمون­های حسی توصیفی می توانند اطلاعاتی درباره خصوصیات نمونه مورد نظر بدهند. گروه ارزیابی حسی معمولا وضعیت ظاهری، بافت، بو ، طعم و مزه را بر اساس سیستم امتیازدهی بیان می­کنند. بطور کلی اطلاعات زیادی در مورد ارتباط میان میزان پذیرش نهایی مصرف کننده با تغییرات ترکیب شیمیایی کیوی رسیده در دست نیست. آزمون ارزیابی حسی این پژوهش بر مینای ۵-Hedonic  و در چهار بخش بافت، رنگ، طعم و مقبولیت عمومی و با استفاده از ۱۰ ارزیاب حسی صورت گرفت. بهترین تأثیر را در ارزیابی حسی میوه های مورد آزمون (بافت، رنگ، طعم و پذیرش عمومی میوه کیوی) در طول دوره نگهداری به مدت ۲۸ روز در دمای متوسط ۲۵ درجه سانتیگراد، به مدت  ۷ الی ۱۴ روز بیش از بسته بندی فاقد جاذب، دارند (نمودارهای۶،۷ ،۸ و ۹). 

نتیجه: در مورد میوه های کلایمتریک تنفس با افزایش تولید اتیلن همراه می باشد؛ زمانی که میزان سرعت تنفس به بالاترین مقدار خود می رسد که اصطلاحا تنفس بحرانی نامیده می شود، تولید اتیلن نیز در چنین حالتی به بالاترین مقدار خود می رسد که چنین حالتی با عنوان بحران کلایمتریک نامیده می شود. در طول بیوسنتز اتیلن، محصول دچار رسیدگی شده و تعدادی تغییر بیوشیمیایی و ساختمانی همانند نرمی در اثر تجزیه پکتین یا قهوه ای شدن آنزیمی داخلی در اثر اکسیداسیون آنزیماتیک ترکیبات فنلی در آن رخ می دهد.

اگرچه برخی از اثرات اتیلن مانند تغییر رنگ در مرکبات مفید است، اما اتیلن اغلب بر روی کیفیت و زمان ماندگاری میوه ها و سبزیجات مضر است، انباشتگی اتیلن می تواند موجب زرد شدن سبزیجات سبز رنگ شود و به احتمال زیاد مسئول اختلالات خاص پس از برداشت در میوه های تازه و سبزیجات است.  در میوه های کلایمتریک کاهش در مراحل اولیه رسیدن، زمانی که میزان اولیه اتیلن داخلی چندان بالا نیست، ممانعت از سنتز اتیلن و یا خارج کردن آن از اتمسفر اطراف میوه می تواند تأثیر چشمگیری در دیرتر رسیدن میوه داشته باشد.